Leven als een vrije vogel

Begin 2018 heb ik een avontuurlijke keuze gemaakt. Ik heb besloten om voor enkele jaren als een nomade door Europa te reizen. Wat mij er toe dreef om zo te gaan leven? Ten eerste geeft het mij de gelegenheid om de mooie natuurgebieden van Europa te ontdekken. De natuurpracht geeft mij enorm veel energie. Ik hou van de zuiverheid en zachte energie die ik in de natuur ervaar. Zodra ik dan weer eens in de stad kom, merk ik direct het grote contrast. In onze huidige maatschappij zijn we totaal het contact kwijt met de natuur. Erger zelfs… we onderdrukken de natuur. Ik zie het als onderdeel van mijn levensmissie om mensen weer in verbinding te brengen met de natuur.

Vroeger werkte ik bij een bedrijf. Ook al werd ik goed betaald, ik voelde geen voldoening. Ik werd er niet gelukkig van om de hele dag op kantoor te zitten. Het werd tijd om het roer om te gooien, ik ging mij verdiepen in de dingen die mij wel blij maken. Zoals: yoga, spiritualiteit, gezond leven, kruiden, tuinieren etc.  Er ging een wereld voor mij open. Ik wilde niet langer als een slaaf werken voor een ‘systeem’ dat destructief is voor mens en natuur. Ik wilde de dingen doen waar ik mij goed bij voel. Ik wilde een leven gebaseerd op vrijheid en liefde. Een reguliere baan in de maatschappij was niet langer een optie. Nee, ik wilde juist enthousiasme en bezieling voelen door te leven als nomade.

Deze nomade-leefwijze bevalt mij prima. Het geeft mij veel vrijheid om te leven zoals ik het wil. Ik wil mijn tijd niet verspillen aan een saaie baan om vervolgens als een slaaf mijn hele leven te werken om een hypotheek af te betalen. Nee, dankjewel… Dat reguliere leven is niet de keuze van mijn hart. Ik wil bezig zijn met de dingen die ik echt de moeite waard vind. Ik noem dit ook wel het pad van de vreugde volgen.

Via de website workaway (of woofing) plan ik bij welke ‘hosts’ ik langs zou willen gaan. Er zijn letterlijk duizenden plekken in Europa waar ik als vrijwilliger aan de slag kan. Ik geniet van deze vele mogelijkheden en ik kan iedereen aanraden om het eens te proberen. Persoonlijk kijk ik alleen naar de opties binnen Europa omdat ik zo’n 12 jaar geleden besloot om niet meer te vliegen.

Bij voorkeur zoek ik plekken op waar ze werken aan een permacultuur project of een voedselbos. Deze zoektermen brengen mij naar die plekken waar ze net als ik kiezen voor een bewuste leefwijze. Andere termen die ik gebruik op mijn workaway-zoektocht zijn: retreat centre en yoga. Ik ga graag naar dit soort plekken toe. Ik vind het fijn om gelijkgestemde zielen te ontmoeten.

Mijn allereerste keuze viel op het bezoeken van een eco-gemeenschap die door Nederlanders is opgericht in in de lage Vogezen van Frankrijk. Begin februari 2018 mocht ik met iemand meerijden naar deze eco-gemeenschap. Ze zijn actief met diverse projecten: o.a. een geitenboerderij, een kaasmakerij, biologische tuinen, een gastenverblijf en een camping.

Elk jaar is het in februari lammetjestijd, de eerste geitjes worden dan geboren op de geitenboerderij. Toch wel erg mooi om te zien hoe geitjes geboren worden. Deze jonge diertjes staan al heel snel op hun pootjes. Een van mijn eerste taken was om voor deze jonge geitjes te zorgen. Verder leerde ik bij de kaasmakerij (naast de geitenboerderij) om verse kaasjes te maken van geitenmelk.

Gezien mijn passie voor kruiden en tuinieren ging ik enkele dagen in de week aan de slag in de kruidentuin en de biologische groentetuin. Al vroeg in het jaar was ik bezig met het voorbereiden van de groentebedden. We hebben heel wat kruiwagens met geitenmest over het land verspreidt.

Gedurende de wintertijd heb ik genoten van mijn verblijf. Buiten was het een mooi sneeuwlandschap en binnen in de eetzaal was het lekker warm en gezellig. Tijdens de avonduren bracht ik regelmatig tijd door bij de houtkachel en dan bleef ik vaak tot in de late avonduren met iemand kletsen. Als ik even tijd voor mijzelf nodig had dan las ik een van de vele boeken uit de bibliotheek.

Bij deze eco-gemeenschap komen jaarlijks veel vrijwilligers. De meeste mensen gaan er aan de slag in de keuken of de tuinen. Gezien er regelmatig nieuwe mensen komen is er dus sprake van veel ontmoetingen. Ik vond het leuk om deze vrijwilligers te leren kennen en vriendschappen te beginnen. Echter een nadeel is dan wel weer dat veel mensen niet langer blijven dan enkele weken en dan is het al weer tijd om afscheid te nemen.

Als je leeft in een gemeenschap dan is er ook altijd sprake van triggers. Triggers zijn momenten waarbij je emotioneel van streek bent. Bijvoorbeeld een moment van angst, verdriet of boosheid. Als je onder de mensen leeft dan wordt je veel vaker getriggerd dan als je op jezelf woont. Het is een heel leerzame ervaring om in een gemeenschap te wonen omdat mensen een spiegel voor je zijn. Ze laten je zien wat er in je eigen geest afspeelt.

In de lentemaanden ging ik vaak op pad in de natuur. Het gebied van de Lage Vogezen is rijk aan natuurlijke bronnen. Ik vond het geweldig om elke week met enkele flessen naar een bron te lopen om bronwater te tappen. De structuur van bronwater is heel gezond. Water is informatiedragend en neemt eigenschappen over van zijn omgeving. Als je bronwater drinkt uit een gezond ecosysteem dan krijg je ook alle natuurlijke informatie mee van het ecosysteem. Het tegenovergestelde is ook waar. Als je gewoon leidingwater drinkt uit de kraan, dan neem je chaotische informatie tot je.

Als natuurmens ging ik regelmatig op ontdekkingstocht in het omliggende bosgebied. Ik vond het leuk om de dichtbijgelegen Wolvenvallei en de Druïdenvallei te ontdekken. Als je de Wolvenvallei betreed dan voel je kracht en zuiverheid van dit mooie bosgebied. Je vindt er grote rotsen bedekt met mos, stromend water en mooie watervallen. Het liefst ging ik op blote voeten door het bos wandelen om na afloop te zwemmen in het nabijgelegen bosmeer van Forge Neuve.

De tuinwerkzaamheden waren vaak pittig en eentonig. Niet altijd even makkelijk om 8 uur per dag bezig te zijn met fysiek werk. Op andere momenten was het weer erg leuk. Als ik bijvoorbeeld mocht oogsten. Zo mooi vond ik het om groente te oogsten in de groentetunnel of van het land. Soms tref je de oogst dan nog dezelfde dag aan op je bord. Verser kan niet.

Gezien ik yogaleraar ben, vond ik het de moeite waard om wekelijks een yogales te organiseren. Elke zondag heb ik aan een kleine groep vrijwilligers (en soms ook gasten) een yogales gegeven. Bij mooi weer gingen we naar een grasveld naast de tuin om daar yoga te doen. Bij regen heb ik de les gegeven in de yogazaal.

Na vier maanden besloot ik om weer verder te reizen naar een nieuwe bestemming. Ik had van iemand de tip gekregen om een alpine permacultuurproject in Zwitserland te bezoeken. En wat ben ik blij geweest met deze keuze. Wat heb ik daar een prachtige tijd gehad! Als ik het samenvat in enkele woorden: bergwandelingen, bosbessen plukken, vallende sterren tellen, slapen onder de sterrenhemel, zwemmen in bergmeren, baden in ijskoud stromend water, werken in alpine permacultuur, heerlijk eten uit de tuin, kampvuurtjes, vijf ritmes dansen, gitaarspelen, wildplukken, wilde dieren spotten, outdoor yoga… en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Bij deze Zwitserse gemeenschap heb ik twee maanden gewerkt als vrijwilliger. Gelukkig hoefde ik hier slechts 6 uur te werken op een dag. Ik vond het leuk om te werken in de keuken en de tuin. De gerechten waren van fenomenale kwaliteit! Bijna alles was biologisch en ze gebruikten er ook veel kruiden, bloemen en groente uit hun permacultuur tuin. Dat kan haast niet beter. De permacultuurtuin van de gemeenschap vond ik prachtig. Ik vond het leuk om als vrijwilliger mee te helpen met het oogsten. Geweldig om broccoli te oogsten of om tomaten te plukken. Oogstwerkzaamheden geven mij altijd energie.

Eenmaal terug in Nederland heb ik even de tijd genomen om te voelen wat de volgende stap zou worden. Waar ik vervolgens naartoe ben gegaan, dat is weer een ander verhaal…