Dit jaar heb ik weer een nieuwe eetbare bes ontdekt in de bossen van Drenthe: de rode bosbes. Terwijl ik blauwe bosbessen (Vaccinium myrtillus) aan het plukken was, zag ik ook een andere struik met bessen. Deze struik heb ik opgezocht in mijn boeken en het bleek de rode bosbes te zijn.

De rode bosbes (ook wel vossenbes genoemd) is een laagblijvende plant, hij groeit tot maximaal 40 centimeter hoog. Rode bosbessen groeien vaak in de onmiddellijke nabijheid van blauwe bosbessen. Vandaar dat ik deze struiken dus naast elkaar zag groeien. Op die manier leer ik in de natuur steeds meer soorten kennen. De natuur wijst mij de weg. Door je te interesseren voor de schoonheid van de natuur leer je al snel veel soorten kennen.

Als er nauwelijks meer blauwe bosbessen te vinden zijn dan ga ik kijken bij de rode bosbes of de bessen al rijp zijn. De bessen zijn vanaf augustus te oogsten. Ik vind het prachtig dat er zo’n mooie opeenvolging is van rijpe vruchten in de natuur.

Ik heb gemerkt dat er in oktober meer rijpe bessen te plukken zijn dan in het begin. Je kunt deze besjes blijven plukken tot aan de winter. De rode bessen zijn prima eetbaar; ze smaken zurig en fris. Een smaak waar ik wel even aan moest wennen. Soms zijn de smaken van het bos best krachtig. Een ander zuurtje uit het bos dat ik bijvoorbeeld kan waarderen is klaverzuring.

De vruchten van de rode bosbes zijn tevens een beproefd medicijn bij blaasontstekingen. Qua heilzame werking zijn ze te vergelijken met de werking van de cranberry. De rode bosbes is een nauw verwante soort van de cranberry.

Als jij het leuk vindt om een keer met mij besjes te plukken in de natuur, neem dan contact met mij op. Dan gaan we samen op pad.