Als sinds mijn jeugd ervaar ik een diepe liefde voor vogels. Ik weet nog heel goed hoe ik als kleine jongen door het bos liep en er vlak voor mijn neus een buizerd wegvloog. Wat heeft dat destijds een indruk gemaakt. Het voelde als een magisch moment. Nu als volwassen man is mijn liefde alleen maar dieper geworden.
Als ik een v-formatie van zeventig ganzen langs zie vliegen word ik helemaal blij. In mijn hart wens ik ze een fijne reis.
Als ik een groepje zwanen voorbij zie vliegen dan voelt dit als een wonder. Wat zijn dit toch een prachtige, elegante, sierlijke vogels.
Als ik een torenvalk zie bidden boven het veld, dan bid ik met hem mee… Dat de harten van mensen weer zich mogen openen voor de schoonheid en magie van de natuur.
Als ik een winterkoninkje hoor zingen in de tuin, dan gaat mijn hart ook zingen van geluk.
Tegenwoordig is het niet alleen dat ik vogels kan zien… ik kan vogels ook (intuïtief) voelen. Het is alsof ze me laten weten dat ze er zijn of dat ik ze tegen zal komen. Ik kan je hiervan enkele voorbeelden noemen.
Laatst maakte ik een wandeling met mijn vader door het dorp. Ook al is daar weinig natuur, toch kon ik hem enkele vogels aanwijzen zoals de groene specht en de bonte specht. Mijn vader weet niet veel van vogels dus hij was blij dat ik hem enkele vogels wilde leren.
Vanuit mijn enthousiasme uitte ik op dat moment aan hem… En nu ga ik je een ijsvogel laten zien. Eigenlijk bedoelde ik het meer als grap dan dat ik de ijsvogel echt verwachte tegen te komen. Maar goed vanwege mijn enthousiasme, begonnen we toch het spel te spelen… bij elke vijver even kijken of er een ijsvogel te zien was.
Een dag later maakten we weer een wandeling. En ik zei weer tegen mijn vader: ‘Ik ga je dit keer nu echt een ijsvogel laten zien’. We liepen een eindje verder… En wat zagen we… Een ijsvogel… Hij zat daar bij de sloot… In Krimpen aan den IJssel… Waar er amper natuur is.
Ik heb in mijn leven veel wandelingen gemaakt in de natuur. Een ijsvogel zie ik zelden. Als ik er al een zie dan vind ik dat een wonder. Wat een prachtvogels. Maar om er eentje op deze manier aan te treffen vind ik wel heel speciaal. Ik heb aangevoeld dat we deze vogel tegen zouden komen. We hebben hem naar ons toegeroepen.
Een ander voorbeeld is het goudhaantje. Elke keer als ik dit kleinste vogeltje van Europa zie, dan smelt mijn hart van liefde. Wat is dit toch een klein lief bolletje van geluk. Ook het goudhaantje kan ik voelen…
Ik maakte laatst een fietstocht door Krimpen. Vooraf aan de fietstocht had ik de wens dat ik graag een goudhaantje zou willen zien. En het gevoel dat ik er eentje tegen zou komen was heel sterk. Aan de andere kant had ik ook zo mijn twijfels… Goudhaantjes zie ik maar zelden.
Maar goed… ik was dus aan het fietsen. Mijn gevoel zegt stop… Ik stop… En wat zie ik in de struiken… Een goudhaantje… Ik helemaal happy… Ik fiets verder…. Mijn gevoel zegt stop… Wat zie ik in de boom… Een goudhaantje in de boom… En dit keer kan ik hem heel goed vanaf twee meter bekijken. Ik voel de liefde in mijn hart voor dit schattige kleintje. Wat een geschenk. Ik fiets weer verder… Dit keer gewoon door de straten van Krimpen… mijn gevoel zegt stop… Ik hoor een geluidje… Het is alsof er een piepklein vogeltje ergens in de struiken zit… Ik zie hem nog niet. Ik voel hem wel… Ik hoor hem wel… En dan zie ik hem… Een goudhaantje… Ik voel de liefde… Ik ben dit moment de Liefde.
Voelen jullie de boodschap van deze ervaring? We zijn één met de natuur… We zijn allemaal één. En we kunnen elkaar voelen als we onze harten voor elkaar openen.
Verder lezen over mijn vogelervaringen?
http://vianatuur.nl/joris-en-de-nijlgans/
en…
Geef een reactie