Diep duiken als een aalscholver

De laatste paar weken zie ik regelmatig een aalscholver. Als een dier zich regelmatig aan mij laat zien dan heb ik het gevoel dat het verschijnen van dit dier mij iets te vertellen heeft. De goddelijke Bron kan via ontelbaar veel kanalen een boodschap aan ons communiceren. De boodschappen komen bij mij regelmatig via de natuurlijke weg. Vandaar ook de naam Vianatuur voor mijn kleine organisatie. Met de natuur als leermeester kun je veel wijsheden doorgronden. Luisteren naar de natuur vergt natuurlijk wel dat je een open geest hebt en durft te vertrouwen op de boodschappen die je krijgt.

Het was mooi om te zien hoe deze grote vogel onder water dook en met visjes weer omhoog kwam. Later las ik dat een aalscholver tijdens de jacht op een vis tot wel 30 meter diep kan duiken. Voor mij is de aalscholver nu een symbool geworden om diep te duiken. Om naar binnen te keren en diep te duiken in de oneindig diepe Bron/Spirit.

In het leven is het zo makkelijk om slechts aan het oppervlakte te blijven. We verliezen onszelf maar al te makkelijk in de afleidingen van het leven. Maar wat is nu werkelijk van belang? De komst van de aalscholver is voor mij een uitnodiging om dieper te duiken. Ik wil niet slechts aan het oppervlakte blijven en mezelf verliezen in deze illusionaire wereld. Diep duiken is voor mij een symbool om de diepere vragen van het leven te onderzoeken. Deze essentiële vragen zijn:

1. Waar ben ik? Wat is deze menselijke ervaring?
2. Wie ben ik nu werkelijk? Wie ben ik in mijn diepste kern?
3. Waarom ben ik hier? Is er een doel van mijn ziel om deze menselijke ervaring mee te maken?

Deze essentiële vragen ga ik bij deze spirituele duik onderzoeken. Duik je even met mij mee? Wie weet kunnen we samen wat visjes vangen!

Er zijn verschillende manieren om naar deze wereld te kijken. Je kunt het menselijke/fysieke leven zien als een spel, een toneelstuk, een illusie, een hologram, een droom, een matrix etc. Elk van deze zienswijzen voegt iets toe aan ons inzicht. Dit inzicht kunnen we gebruiken om met wijsheid door deze wereld te kunnen navigeren. Hierbij bespreek ik enkele van deze verschillende perspectieven op het leven.

1) Toneelstuk: het grote spel van vergetelheid

Het volgende waargebeurde verhaaltje komt uit het derde boek van Christina von Dreien.

Tienduizenden jaren geleden zijn we als mensheid vrijwillig mee gaan spelen in een groot toneelstuk, een groot spel van vergetelheid, waarvan we niet wisten hoe het zou aflopen. De Aarde zou het toneel worden voor dit toneelstuk, en sommige zielen zouden het toneel fysiek als toneelspelers betreden, terwijl andere van buitenaf zouden toekijken.

Elke ziel die nu hier op Aarde is geïncarneerd, heeft destijds als bewust wezen de vrijwillige keuze gemaakt om als toneelspeler verschillende rollen op zich te nemen. Een van de spelregels die werden vastgesteld, was dat de toneelspelers zouden vergeten dat ze slechts een rol zouden spelen. Een andere regel was dat ze na een bepaalde tijd weer zouden ontwaken en zich hun oorspronkelijke identiteit zouden herinneren. Uiteindelijk zouden alle ontwaakte zielen samen met de Aarde in een groot slotstuk naar een andere dimensie overgaan en daarbij de fysieke lichamen die ze bewoonden meenemen.

Dat laatste punt is iets heel bijzonders, want dat is in deze vorm nooit eerder gebeurd. Vergeten, ontwaken en opstijgen zijn heel normale zaken in het universum. Er stijgen voortdurend afzonderlijke zielen of volledige beschavingen op naar hogere dimensies, maar altijd uitsluitend met hun bewustzijn en niet met hun fysieke lichaam. Het zou dus uniek zijn als ons fysieke aspect ook zou opstijgen.

Zoals afgesproken werden alle zielen die mee wilden doen aan het begin van het spel van vergetelheid volledig onder narcose gebracht, waardoor ze alles vergaten. Hoewel we allemaal volledig bewuste goddelijke lichtwezens zijn, zijn we als collectieve mensheid vergeten wie we werkelijk zijn, waar we vandaan komen en waarom we hier zijn. We zijn zo diep in het spel van vergetelheid verzonken geraakt dat we zelfs zijn vergeten dat we het zijn vergeten.

We zijn dus al eeuwen- en millennialang in een totale illusie opgegroeid, met nieuwe wereldbeelden die de ziel niet kent en met volledig nieuwe identiteiten en persoonlijkheden. We hebben opvattingen en meningen van anderen overgenomen en hebben ervaren dat ze waar zijn, ook al zijn ze in werkelijkheid niet waar. We zijn gaan geloven dat we ons fysieke lichaam zijn en dat er behalve deze fysieke sfeer niets is. We zijn gaan geloven dat geweld en oorlog normaal zijn. We zijn vergeten dat liefde de oplossing is voor alle problemen, dat we allemaal licht zijn en dat we voor eeuwig verbonden zijn met het goddelijke. We hebben lange tijd geloofd dat er ofwel helemaal niets goddelijks bestaat, ofwel dat we afgescheiden zijn van het goddelijke, dat het goddelijke buiten ons bestaat. Beide zijn illusies, want in geen enkel leven – dit leven of vorige levens – ben je afgescheiden geweest van het goddelijke.

Voordat je met het spel begon, was je je bewust van de gevolgen. Je wist niet zeker of de ascensie uit deze extreme dichtheid zou lukken. En toch deed je mee. Daarvoor mag je jezelf best een schouderklopje geven. Het meest verheugende is dat men in het universum inmiddels weet dat een ascensie samen met het fysieke lichaam inderdaad mogelijk is en daadwerkelijk zal plaatsvinden.

Dit bovenstaande verhaaltje geeft antwoord op de essentiële vragen op een unieke wijze. Als we de wereld als een podium zien voor een toneelstuk en als we zien dat we in dit toneelstuk diverse rollen spelen, dan zou dat veel verklaren. Het verklaart ook waarom we ons niets herinneren van onze andere levens of van het leven en onze identiteit voorafgaand aan het spel.

Bovendien verklaart het voor mij waarom we nu al deze uitdagingen in de wereld ervaren. We zitten nu namelijk in het slotstuk. Het is nu de tijd van de ‘grote ontwaking’, waar we ons weer gaan herinneren wie we werkelijk zijn.

Als ik de werking voel van deze heldere woorden van Christina dan sta ik stil bij wie ik wil zijn. Welke rol wil ik spelen in het toneelstuk van het leven? Welke rol wil ik spelen tijdens deze grote ontwaking van de mensheid? Ik voel dat ik mijn bescheiden rol in het toneelspel met liefde uit wil voeren. Ik wil tijdens dit leven liefde en vreugde expressie geven. Ik wil tijdens dit leven graag mensen helpen om zich goed te voelen.

2) Droomwereld: het leven is een droom

Bijna elke avond heb ik wel een droom. Deze droomwereld creëer ik binnen mijn bewustzijn. Ik schep een droomlandschap met daarin mensen en dieren. Bovendien heb ik ook een soort van droomlichaam. Vervolgens maak ik allerlei avonturen mee in mijn droom tot ik in de ochtend weer wakker word.

Nu denken veel mensen dat als we ontwaken van onze droom dat we dan terecht komen in de ‘echte wereld’. Deze fysieke wereld voelt immers heel solide aan en veel minder subtiel als een droomwereld. Desalniettemin is, volgens mijn visie, deze hele fysieke wereld net zo goed een projectie binnen ons bewustzijn. We scheppen een landschap, mensen, dieren en een lichaam voor onszelf, net als binnen onze droom. Kortom volgens deze visie is de fysieke wereld goed te vergelijken met een droomwereld. Maar de fysieke wereld is niet meer of minder echt dan die droomwereld. Het volgende verhaaltje van de filosoof Alan Watts legt onze menselijke ervaring mooi uit:

Laten we aannemen dat je elke nacht elke droom zou kunnen dromen die je maar wilde dromen, en dat je, bijvoorbeeld, de kracht zou hebben om binnen één nacht 75 jaar te dromen, of welke tijdsduur je maar wilde hebben.

En je zou natuurlijk, toen je aan dit avontuur van dromen begon, al je wensen vervullen. Je zou elk soort plezier hebben dat je zou kunnen bedenken. En na verschillende nachten van 75 jaar totaal plezier, zou je zeggen: “Nou, dat was best geweldig. Maar laten we nu een verrassing hebben, laten we een droom hebben die niet onder controle is, waarin me iets zal overkomen waarvan ik niet weet wat het zal zijn.”

En elke keer zou je steeds avontuurlijker worden en zou je steeds grotere risico’s durven nemen met wat je zou dromen. En ten slotte zou je dromen waar je nu bent. Je zou de droom dromen om het leven te leiden dat je vandaag werkelijk leeft. Dat zou binnen de oneindige veelvoud aan keuzes vallen die je zou hebben.

Net als in dit verhaaltje voelt voor mij het leven vaak echt als een onvoorspelbare droom. Er zijn momenten dat ik mij diep gelukkig voel en er zijn ook momenten van verdriet en dat ik het even niet meer weet. Kortom het leven is één grote verrassing.

Verder voel ik ook heel duidelijk dat als we uiteindelijk ontwaken uit deze droom van ‘een mens zijn in de wereld’ dat we dan thuiskomen in een realiteit die nog veel echter voelt dan deze fysieke wereld. Deze fysieke wereld is een illusie, dit is niet ons echte thuis.

Is het echter de bedoeling dat we ontsnappen uit deze droom? Volgens mij niet, we zijn hier voor de menselijke ervaring. De volgende quote is van de spirituele leraar Nisargadatta Maharaj:

The very idea of going beyond the dream is illusory. Why go anywhere? Just realise that you are dreaming a dream you call the world, and stop looking for ways out. The dream is not your problem. Your problem is that you like one part of your dream and not another. Love all, or none of it, and stop complaining. When you have seen the dream as a dream, you have done all that needs be done.

Zodra we weten dat we dromen zijn we lucide geworden binnen de droom. Dit is alles wat we dienen te doen. Langzaam maar zeker herinneren we ons weer wie we werkelijk zijn en ervaren we de eenheid van het bestaan. Ik eindig dit verhaaltje met de quote: ‘Whatever Arises Love That’. Dit is voor mij een mooie manier om door dit droomleven te gaan. Welke verrassing er ook verschijnt in je droom: omarm het met Liefde!

-Einde-

Nu je samen met mij diep hebt gedoken is het tijd om net als de aalscholver weer omhoog te komen naar het oppervlakte. De veren van de aalscholver hebben geen olielaagje. Na het duiken zie je deze grote vogel regelmatig met gespreide vleugels in het zonnetje zitten. Net als de aalscholver hou ik van een diepe duik in de Bron. En na afloop ga ik net als de aalscholver lekker chillen in de zon!