Nieuwe Aarde schrijfspel

Verhaal  1

Ik heb al heel wat mooie verhalen gelezen over die nieuwe aarde waarover wij dromen en och, wat een mooie dromen, ik zie het soms zo voor me.

En naast al die verhalen durf ik het toch te wagen om ook de mijne eraan toe te voegen

Als mensen eenmaal doordrongen zijn van het feit dat we goddelijke wezens zijn en tot zoveel in staat, kunnen we de nieuwe aarde, die er al is, haar oude lagen afpellen als een ui. Laag voor laag pellen we de dode cellen af met onze liefde, gevoed door het universum en moeder aarde zelf en in verbinding zijnde met al wat leeft. Met magie, zo lang een onderbelicht item maar die in ons weer krachtig stroomt, kunnen we de plastic soep, industrie en vervuiling reduceren. Elk organisme helpt mee met de opruiming. De menselijke overbevolking slinkt tot balans.

Samen maken we ruim baan en pellen de oude lage tot er die nieuwe aarde open ligt, glanzend in het licht van de hemel waar een maan of zon haar licht op schijnt.

We gebruiken weer telepathie om te communiceren en onze ziel is niet langer gevangen in een lichaam met beperkingen. Ons lichaam is een ijle aanwezigheid die iedere vorm kan aannemen.

Wil ik me vereenzelvigen met een boom om te diens levenskracht te voelen, kan ik zo in de stam verdwijnen, ik kan meebewegen in de vorm van een zonnebloem, wil ik een bij zijn, zoek ik een zuster bij om te vragen of ik mee mag reizen in haar lichaam en haar ervaren.

We hoeven niet te werken voor ons voedsel, geen kleding is nodig want de aardenergie voedt en warmt ons. We kunnen nog steeds scheppen. Met onze handen en de magie maken we de mooiste dingen, zonder de natuur te schaden, de scheppingen komen voort uit ons.

We hebben geen vaste plek meer nodig, geen warm huis, we zijn overal thuis,  warmte en kou deren ons niet.

Vaak komen we als mensen samen in natuurlijk gevormde gebouwen die overal voor iedereen toegankelijk zijn. We komen er voor verbinding, we zingen zonder instrumenten, die muziek maken we met onze stemmen, we hebben genoeg aan elkaar in dit samenzijn, het voedt onze ziel, verhoogd energie.

De zwaartekracht belemmert ons niet om lichtvoetig te zijn, te zweven boven het aardoppervlak.

De aarde is weer natuur in al haar verscheidenheid, er zijn de seizoenen, er is weer een ‘altijd-winter-plek’, een-altijd-zomer-plek. alles wemelt van dierlijk en plantaardig leven, altijd in balans.

De wet van de natuur: eten en gegeten worden, geldt niet meer, het in stand houden van de soort, het voortdurend op jacht moeten zijn naar voedsel is geen wet meer. Planten bloeien om vreugde te scheppen en alleen wanneer zij willen, maken ze zaden aan of vruchten. Niemand hoeft ze voor alleen voedselvoorziening te eten.

En toch is niets daardoor doelloos geworden want alles is.

De aarde is niet onderverdeeld in landen, koninkrijken, staten of naties.

Door de verhoogde energie is het gemakkelijk om contact te maken met andere werelden, planeten wat dan ook en er vindt regelmatig een uitwisseling plaats.

We hebben niet langer ’the thrill’ nodig, sensatie, avontuur, onszelf moeten bewijzen, want immers we zijn! We zijn liefde, vreugde en vrede en genieten van al wat is, in en buiten om ons.

Ons leven is niet meer gebonden om voort te planten, samenzijn met een partner is in symbiose zonder verstrikking of verstikking, is opgaan in elkaar en wanneer het tijd is, in overeenstemming, komen er kinderen.

Was de aarde voorheen een leerplek voor zielen, nu is het een aardplek.

En is het onze tijd, dan gaan we blijmoedig weer op in het universum omdat de dood een andere dimensie heeft gekregen, we gaan niet dood, we gaan op, het woord dood is vervangen voor overgang. Angst, pijn en ziekte is ons vreemd.

En soms al zie ik die glimp van een gereinigde aarde in mensen!

Verhaal  2

Er is meteen één beeld dat bij me opkomt als ik denk aan de toekomst van de aarde. Het is het beeld dat een goede vriendin zag in een droom. Daarin werd een donkere grijze laag van de aarde weggetrokken. Daaronder verscheen een krachtige sprankelende liefdevolle bruisende laag. Altijd aanwezig geweest, slecht verborgen onder het andere.

Terwijl ze erover sprak, glom haar gezicht en sprankelden haar ogen. Ze verwarmde hiermee mijn hart. En ik hoop dat ze dat ook bij vele anderen heeft gedaan. Want ja, ik voel van binnen wat zij zag. Dat onder het donker dat ons momenteel overspoelt, een onuitputtelijke kracht van licht en liefde ligt. Een kracht waarmee we onszelf en onze aarde kunnen helen.

Maar hoe dan?

Door ons in eerste plaats te herinneren wat we vergeten zijn. Door ons te herinneren wat leven is. Door te weten dat als we in balans leven met de wereld om ons heen, alle levensbehoeften geschonken worden. Zoals dat ooit in het verleden zo was. Schone lucht om in te ademen. Voedsel dat overvloedig groeit in eindeloos verschillende vormen, smaken en kleuren. Hout en stenen om een dak boven ons hoofd te bouwen. Vuur om te verwarmen. Water om te reinigen. Schoonheid om ons te vervullen met plezier. En liefde als verbindende kracht tussen alles en niets.

Maar hoe doen we dat in deze tijd?

Ik denk dat dat voor iedereen verschillend is. Het ligt verscholen in ons diepste binnenste.
Misschien voel je dat je jouw liefde wilt leggen in muziek, dans of poëzie.. Of dat je voortaan altijd integer en oprecht wilt zijn. Misschien neem je je voor om vragen te stellen als iets onlogisch is, ook al ben je de enige met die vraag. Of borrelt de drang in je binnenste om je uit te spreken tegen onrecht. Wie weet wil je minimaliseren, moestuinieren, samen schaterlachen, meer lieve dingen doen voor jezelf en anderen of meer echte gesprekken voeren.

Het maakt niet uit wat het is. Als het maar stroomt vanuit die mooie laag. Elke gedachte, elk woord en elke daad zal dan voeding zijn om onlicht te verlichten en liefde te laten dansen. Zodat er uiteindelijk overvloed is voor iedereen.

Dit is mijn beeld. Voort golvend op het beeld van mijn vriendin. Wat is jouw beeld? Waar gaan we heen?

Verhaal  3

Mijn gedachten over een nieuwe aarde.

Eigenlijk zou ik liever spreken van een hernieuwde aarde, een genezen aarde, want dat is wat ons mensen in deze tijd te doen staat: de aarde heiligen. Door onszelf te genezen door steeds liefdevoller te zijn en zo de aarde weer in ere herstellen.

Er wordt gezegd dat Moeder aarde nu haar trillingsgetal aan het verhogen is en ik besef dat dat komt omdat haar ziel aan het vergeestelijken is, omdat zij stervende is. Zij kan niet anders, omdat wij haar materie afgenomen en veranderd hebben. De meesten van ons voelen en kennen haar niet meer als onze Moeder, onze Mater. Haar ziel is al aan het weggaan. Misschien kunnen wij haar nog terugroepen, door te laten blijken dat wij beseffen dat we van haar houden en we uit alle macht eraan werken haar weer gezond te maken. Haar frequentieverhoging is een gevolg van ons (mis)handelen. Wij mensen dienen onze frequentie daarom ook te verhogen, willen we hier blijven bestaan. Wie niet mee kan, valt af. Dat kan niet anders.

Hoe verhogen we dan onze frequentie? Door beter nadenken, openstaan voor andere denkbeelden, waarheid spreken, ons bewust worden, liefhebbender worden, kwetsbaren helpen, zowel mensen als dieren als de natuur zelf. En dus ook de aarde. Wij zijn haar kinderen! En dat we onze Schepper respecteren: zoals Hij haar en ons schiep was het goed.

We dienen te observeren en mee te werken aan vernieuwing van onszelf en van de aarde.  Dan wordt de aarde weer een paradijs om in te wonen.

Hoe zie ik dit paradijs voor me?

Moeder aarde begroeid met een weelderige natuur, waar mensen in harmonie samen leven, met liefde en plezier, en elkaar ondersteunen waar dat nodig is.

Ik zie leefgemeenschappen van mensen die hun eigen groenten, fruit en kruiden verbouwen, veelal zelfvoorzienend zijn en hun overschot ruilen voor andere producten of deze gewoon weggeven.

Ik zie scholen waar leerkrachten de kinderen leren hun talenten ontdekken en ontwikkelen, bijvoorbeeld met hun geboortehoroscoop als basis. En waar kinderen alles wordt geleerd wat ze in het leven werkelijk nodig hebben, waarin de kinderen echt worden begeleid naar volwassenheid.

Ik zie een vervolgopleiding waarin de invloed van sterren en planeten op de mens en de rest van de natuur herontdekt wordt, zodat de mensen in de kosmos weer de ordening gaan zien die er is. Dus orde en ritme i.p.v. chaos.

Ik zie een geordend vredig leven met vier hoogtepunten in het jaar waarop met z’n allen feest gevierd wordt: de seizoenswisselingen: Midzomer, Midwinter en de eveningsfeesten.

Ik zie veel natuur voor me, waarin mensen geen mobieltjes nodig hebben, want zo verbonden met elkaar zijn dat ze afgestemd zijn op elkaar en weten en voelen wanneer er iets aan de hand is met een ander. Er is geen ernstig leed meer, ook geen dierenleed, geen honger, geen vluchteling, geen eenzame. Alles is in evenwicht. Zodra iets uit evenwicht raakt, is er hulp en ondersteuning om de zaak weer in balans te brengen.

Alles pais en vree. En de Schepper zag dat het weer goed was.

Verhaal  4

Ik gaapte, rekte me uit en draaide me nog eens lekker op m’n zij toen ik m’n ogen opende. Het zonlicht viel op de lemen muur. Ik volgde de weg van de zonnestraal, die geëindigd was op onze slaapkamermuur en ooit zijn weg begonnen was bij de zon. De zonnestralen kwamen via het raam van onze slaapkamer binnen en gaven een prachtige gloed op de takken van de berkenboom die zo’n kleine 2 meter voor het slaapkamerraam stond. Ondanks dat het nog vroeg was, hoorde ik de vogels fluiten, zag ik al enkele vlinders fladderen en zoemde er een hommel voorbij het raam.

Het raam had de hele nacht opengestaan. Het kon; gelukkig was er sinds, tja… hoe lang was dat nu eigenlijk zo…. geen autoverkeer meer te horen ’s nachts. Auto’s waren verleden tijd. Het was niet meer nodig. Ieder mens kon nu op heel andere wijze reizen. Teleporteren werd dat genoemd. En al voelde het heerlijk aan, klonk het woord fantastisch en voelde ik me o zo dankbaar dat dat nu kon, ergens was het ook nog wat wennen.

Eigenlijk was alles wennen… en toch ook weer niet. Alles was anders. Tot voorkort hadden er auto’s gereden, vliegtuigen gevlogen, waren er oorlogen, was er milieuvervuiling, werd er geruzied en gediscussieerd en wist je niet meer wie er nog wel of niet te vertrouwen was of wie wel of niet de waarheid sprak. Het had aangevoeld als een donkere schaduw die over de wereld lag. En ondanks die donkere schaduw, waren we blijven geloven. Met zovelen hadden we ons licht en onze liefde groter en groter gemaakt om zo het kantelpunt te laten ontstaan. Het kantelpunt waarop de Nieuwe Aarde fysieke vormen aan zou nemen. We wisten het al… in de energie was het al lange tijd voelbaar en het was een kwestie van tijd, totdat de oude, niet functionerende systemen, in elkaar zouden storten. Het was zwaar geweest, pittig, confronterend, beangstigend en soms voelden mensen de wanhoop nabij. Maar dat diepe gevoel, dat zéker weten, was er gebleven. Bij al die Lichtdragers; de mensen die wisten wat er zou komen, wat er zou gebeuren. Ze wisten wat hun taak was en dat ze, hoe dan ook, door zouden zetten; vanuit liefde, vanuit zachtheid, vanuit heelheid, vanuit hun eigen licht en kracht.

En nu was het zover… de Nieuwe Aarde. Dus ja, het was wennen en toch ook weer niet. Want het gevoel dat ik nu voelde en de energie die nu aanwezig was, ik kende het al… van toen, van lang geleden, van ooit, van daar… van daar waar ik ooit was…

De plek waar de zon haar licht liet schijnen op de muur, was al iets opgeschoven. En het werd al heerlijk warm in de slaapkamer. Ik stapte uit bed, gaf m’n lieve vriend, die ik ontmoet had tijdens een wandeling en waarbij ik gelijk wist dat wij in dit leven voor elkaar bestemd waren, een kusje op z’n voorhoofd, terwijl hij sliep en liep de woonkamer in. Caminho, ons hondje sprong vrolijk tegen me op. Nog in m’n pyjama en op blote voeten liep ik met Caminho onze tuin in. Ik zag Lisa, Joep, Elise en Hanneke ook al buiten in de tuin lopen. Allemaal liepen ze op blote voeten, in stilte, in rust. In liefde verbonden met zichzelf en de omgeving. Samen met Caminho liep ik als eerste naar de berkenboom die bij ons huisje stond. Ik legde m’n handen op zijn stam en gaf de boom een knuffel. De aardende energie van de boom, gaf me nog meer levensenergie en ik besloot om even tegen deze prachtige boom aan te gaan zitten. Caminho liep met z’n kwispelende zwart witte staartje door de bessenstruiken. Ik lachte om z’n enthousiasme zo in de vroege ochtend. Nog even en we zouden de bessen weer kunnen plukken. Ook de appels, peren, noten, pruimen, vijgen en tal van andere vruchten hingen aan de bomen te glanzen. Ik ademde een paar keer diep in en uit en genoot van de frisse lucht. Het was een groot verschil. Sinds er geen vervuiling meer was, was de lucht zoveel lekkerder om in te ademen en het ging ook zovele malen makkelijker. Alsof ik bij één ademteug m’n hele lichaam kon voorzien van zuurstof.

Ik liep een rondje door de tuin met al m’n aandacht en voelde dat m’n lichaam meer en meer wakker werd. M’n voeten voelde heerlijk aan zo op het gras dat nog vochtig was van de dauw. Een muisje glipte weg onder wat boomschors, toen ik me bukte om te kijken of er al rijpe frambozen waren. ‘Hoi muis. Kijk eens, er hangen al heerlijke rijpe frambozen aan’ zei ik. Ik plukte ze om zo meteen op de ontbijttafel te leggen. Ik zag dat Lisa de kippen een aai gaf en hoorde dat ze hen bedanken voor de eitjes van deze ochtend. Hanneke liep met haar handdoek naar het kleine watertje dat door onze tuin liep. Ja, we konden ook een heerlijke douche nemen in de badkamer die ieder lemen huisje had en die prachtig was versierd met mozaïek tegels. Maar er ging toch niks boven een heerlijk verfrismoment in het beekje dat dwars door onze tuin liep. Elise liep naar de bijenkasten. De bijen waren al druk bezig met het af en aan vliegen om nectar te verzamelen. Elise glimlachte toen er één bijtje op haar hand kwam zitten. Ik zag dat ze hem een knipoogje gaf. Joep had zojuist de tafel gedekt met zijn eigen gemaakte servies van klei. Hij had er de prachtigste natuurtinten in verwerkt; van mosgroen tot aardebruin en van warmgeel, tot fris oranje. Een prachtig samenspel van de mooiste kleuren.

Ik besloot om even naar binnen te lopen om mijn lieve vriend rustig wakker te maken. We zouden deze ochtend samen met alle bewoners, jong en oud, ontbijten. Een heerlijk ontbijt uit eigen tuin… ik voelde me vredig, dankbaar en intens gelukkig. Dit was Leven. Leven met een hoofdletter. In verbinding met onszelf, elkaar en de natuur. Waarbij geen enkel wezen werd uitgesloten en ieder wezen gelukkig was. De Nieuwe Aarde…. Het Licht en de Liefde was overal voelbaar.

Verhaal  6

Als we het begin van de Bijbel nemen, het boek Genesis, waarin de mens door God in vertrouwen de Aarde in bruikleen wordt gegeven

Er werd van de mens gevraagd blijk te geven van goed rentmeesterschap
Hier hebben we als mensheid schromelijk in gefaald
We hebben ons de Aarde toe geëigend, uitgeput, overheerst
Haar leeg gehaald
De Aarde zucht en kreunt onder de mens zijn zelfzuchtigheid, hebzucht en destructie

Om deze in potentie prachtige planeet te redden, zullen we onze attitude drastisch en totaal moeten vernieuwen
Hier komt het aspect van Ware Liefde om de hoek kijken
We hebben onze eigen Moeder, want de Aarde is onze hoofdmoeder , volkomen respectloos gebruikt en misbruikt, liefdeloosheid in zijn ergste vorm

We moeten ons hart laten spreken, ons los maken van de maatschappelijke conditioneringen van het consumentisme, kapitalisme,  verkeerde politiek, waarvan we weten dat het ons niets heeft gebracht dan wetteloosheid, verdriet, verlies en nog erger; oorlog

We hebben de macht gegeven aan de duistere krachten
We moeten de macht weg nemen bij de elite, die zich laten leiden door de Mammon, dat is hun God

Het wordt nu de hoogste tijd dat we ons los maken en in plaats daarvan  licht, harmonie, liefde, geweldloosheid in de wereld brengen
Er werkelijk zijn voor elkaar, niet in woorden, maar in daden, in echte daden
Geen softe gebakken, opgezwollen woorden verkopen, maar echte daden, belangeloos, er werkelijk zijn voor je naaste in nood
Want dat is waar het draait
Jezus gaf dit al aan; heb uw Naaste lief gelijk uw zelf

Samenwerken in liefde, harmonie, vrede, gelijkwaardigheid
De mensen die in nood verkeren, die ziek zijn , honger hebben
Het begint immers allemaal met deze  Naastenliefde
Laat je hart spreken
Koester je naaste,  ook de dieren, de plantenwereld, alle levensvormen
Dus de Naastenliefde beperkt zich niet alleen tot de mens
Koester jouw Moeder Aarde, welke jouw echte levensbron is
Vernietig je eigen habitat niet, we zijn zo ver verwijderd van de natuur, dat we zonder gewetenswroeging haar levenloos aan het maken zijn, onze Bron, onze Moeder

Als de Liefde en dat respect in je hart is gegroeid dan is er al een goede start voor een nieuw begin voor de mensheid, voor een nieuwe Aarde
Uiteindelijk zullen we blijk moeten geven dat we goede rentmeesters zijn, dat we eensgezind zijn, nu moeten we ons bewijzen
Het vergt lef, moed en vooral doorzettingsvermogen welke geactiveerd wordt  door de trilling van Ware Liefde die in het  hart leeft, laten we opnieuw geboren worden in de voedende schoot van onze prachtige planeet, haar koesteren, liefhebben en ons verwonderen over haar schoonheid

Verhaal  8: De Nieuwe Aarde

Op een dag kreeg ik van mijn goede vriend Joris een berichtje of ik een verhaal wilde schrijven over de Nieuwe Aarde. De dagen er na ben ik daar met mijn aandacht naartoe gegaan, totdat er iets gebeurde wat mij diep raakte.

Ik voelde hoe mijn hart openging in de liefde voor jou, lief medemens! Jarenlang heb ik mij dagelijks verbonden met de Bron van alle leven en op dat moment was het alsof er een dam geopend werd waardoor er een rivier door mij heen stroomde.

Liefde is de weg. In haar licht wordt alles zichtbaar. In haar mysterie is alle wijsheid verborgen die we nodig hebben om dingen op te lossen. Ik liet mij meevoeren naar het verhaal dat verteld wilde worden. Luister maar…

De dag dat ik haar ontmoette was anders dan andere dagen, alsof hij een geheim in zich droeg. Haar naam was Aila. Haag ogen straalden als de zon, vol warmte en compassie. Ik wandelde door de bossen en de velden en samen gingen we verder, waarbij we vele gesprekken met elkaar voerden. Het was alsof ik haar al heel lang kende.

“Wat zijn je diepste dromen,” vroeg ze mij. “Ik droom van een wereld waarin we als mensen in liefde samen leven,” antwoordde ik. “Deze wereld is verborgen in je hart,” zei ze. Als je wilt kunnen we er samen heen gaan.

We gingen zitten aan de oever van een vennetje, sloten onze ogen en in stilte daalden we af naar de diepte in onszelf.

Daar wandelden we verder totdat er in de verte een vallei verscheen met een kleine gemeenschap. Alles wat ik daar zag verraste mij. Er waren cirkelvormige gebouwen die ingedeeld waren in een soort van taartpunten. Iedere punt was een woning. In het midden was een moestuin met groentes, fruit en kruiden, waar ook een gemeenschappelijke ruimte stond.

Ik zag hoe de mensen in een liefdevolle eenheid samen leefden in harmonie met zichzelf, met elkaar, met de natuur en hun Bron. Ik verlangde ernaar bij hun te horen. Aila zei dat ze een lange weg van ontwikkeling waren gegaan om dit te bereiken en ik voelde dat ik die weg ook wilde gaan.

Een van de bewoners verwelkomde ons. Hij was een schilder en wilde ons laten zien waar hij werkte. Zo kwamen we bij het Centrum voor de Kunsten. In iedere ruimte werd een andere kunstvorm beoefend. Er werd geschilderd, gebeeldhouwd, muziek gecomponeerd, gedanst en er werden gedichten en verhalen geschreven. Aila ging overal naar binnen en vroeg de kunstenaars of ze iets wilden creëren over de Nieuwe Aarde.

We gingen weer verder naar het centrum van de gemeenschap. Daar stond een koepelvormig gebouw met bovenin vele vensters. Het was hun Heilige Ruimte waar de mensen samen kwamen om zich te verbinden met Bron. Er was juist een ceremonie gaande. Met diep ontzag ging ik er naar binnen. Ik was verwonderd door de schoonheid van het licht dat ik daar zag. Het kwam niet alleen door de vensters, maar ook de mensen zelf straalden licht uit. Er was een priesteres die harp speelde en prachtige liederen zong. Terwijl ik naar haar luisterde voelde ik hoe ik in balans kwam.

Rondom de Heilige Ruimte was een tuin waar er een serene rust heerste. Er door heen wandelend voelde ik mij verbonden met de bomen en de bloemen. Het pad kwam uit bij een bron waar een duif bij zat. Met een warme blik keek hij me aan. Ik voelde dat hij altijd bij mij zou blijven als ik dat wilde.

Om mijn dorst te lessen, dronk ik wat van de bron. Dit water reinigde niet alleen het lichaam, maar heelde ook de ziel. Ik verlangde er naar om er nog wat meer van te nemen. Toen ik me er overheen boog gebeurde er iets bijzonders. Het water was als een spiegel waarin ik mijn essentie, mijn ware Zelf zag, helemaal één met Bron, stralend van licht en liefde. Ik jubelde van vreugde. Aila was ontroerd en omhelsde me.

Terwijl we gingen zitten, luchtte ik mijn hart bij haar over alles wat me ooit zo boos en machteloos had gemaakt, over alle verdriet en angsten die ik had gehad. Ik wist dat ik nu de sleutel had gevonden waarmee ik daar vrij van kon worden. Zo versmolten we tot een diepe eenheid, terwijl ze mij troostte.

“De weg naar de Nieuwe Aarde, ” zei ze… Is dat ieder mens zijn ware Zelf weer gaat ontdekken en ontplooien. Ieder mens mag haar oorsprong, haar eenheid met de Bron van alle leven weer gaan terugvinden. Vanuit het Licht is er voortdurend hulp om de mensen daar bij te begeleiden.

Er zijn geestelijke en materiële bouwstenen om naar de Nieuwe Aarde toe te groeien, maar alles begint in het hart. Ongeloof en onverschilligheid zijn als blokkades op het pad. De geestelijke bouwstenen zijn geloof, hoop en liefde, maar er zijn nog vele andere, die de Bron wil geven. Het helpt als je je daar op richt, je er om vraagt, er ontvankelijk voor bent, maar de Bron ofwel God zal onze vrije wil altijd respecteren. De materiële bouwstenen zijn volkomen in harmonie met de aarde en de natuur.

Terwijl ik naar haar luisterde kwam er een diepe rust over mij heen. Ik keek nog even naar de duif die bij ons zat en voelde me oneindig dankbaar dat een tipje van de sluier van dit grote geheimenis voor mij opgelicht was.

Verhaal  13

Ik geloof in een nieuwe wereld, een wereld, waarin ieder mens tot zijn recht komt.
Waar we er voor elkaar zijn, iedereen en alles dienend, vanuit mijn overvloed.
Ik zeg de mensen, die ik ontmoet goede dag, als basis. En probeer zo met mijn hoger zelf contact te maken met hun hoger zelf. Op deze manier probeer ik telepathie te ontwikkelen.
En dan verheug ik me iedere dag op wonderen. En bedank hiervoor, en voor mijn leven.

Verhaal 14: How I see New Earth

I sometimes go into meditation and try to visualize New Earth, the better future for humanity to live in… It is the reason why all of us starseeds actually came here – to help building it, experiencing it, living it; using an example of our own home planets as a model for a galactic society.

Galactic society is the keyword for New Earth for me- a society not only without borders on Earth, but also one in open contact with the Galactic Federation, our brothers and sisters.

I believe that starseeds will be the representatives for humanity, the first ones that will experience visiting the lightships. At some point in time; representatives of all benevolent alien races will land on Earth to greet us in an First Contact. Every starseed will then have the possibility to find their soul family among them, to visit their ships and also to work with them on various projects of restoring the Earth to its original beauty.

The star family will live in Cosmic cities- the cities where they will have the surroundings that they need, with similar conditions as on their home planets. The ETs will live there temporarily, to help transform Earth into a Galactic society, and afterwards leave for their home planet. But every benevolent race will leave a base on Earth, where a few representatives will always stay.

They will help us to remember the gifts that we have forgotten- telepathy, levitation and teleportation to another place on Earth in a second. So, everybody who wants to will develop new powers, which will make life much easier.

Planes, trains and cars will then naturally fall away, there will be much better ways going somethere. It will be possible just to think about a place, and to be there next second.

Also, starseeds will have the choice- after the needed work on Earth will be done, to stay on Earth or to relocate to their home planets and galaxies. There will be total freedom and no restrictions.

When it comes to jobs; there will be programs that will help people to discover their unique talents and passions; and how to use them for the benefit of all. Nobody will have to do a job that they hate, because money will fall away as well.

The most important work however; will be the one of transforming the Earth into a better place. There will be lots of projects in working with nature- cleaning up the human made mess for example.

A lot of diplomatic work will be needed as well with travelling to different countries. All the weapons and arms will have to be destroyed or used differently- Peace will be restored.

New interesting, creative jobs will emerge- Nature Healer, Cosmic Diplomat, Teacher of New Powers, Ecology Restorer. Starseeds will work in these areas as a project, which will last a few months or maybe 1 year. Working in the same job/project for years will not be nessesary anymore. There will be too much different exciting work to do!

Nobody will have to work 40 hours a week. There will be no fixed working hours – everybody will work in his/ her possibilities/wishes. In the free time, people will be creative, going into nature, working on themselves or connecting to others – TV and entertainment will be replaced by social games on fresh air, music, art, developing new powers.

New towns will be built which will not have any single flats[1]everyone will be sharing a house with 10 – 30 other people. But it will be easy to do so, because by that time everyone will find his/her soul family and live/work with them on the same projects. Every community house will be surrounded by beautiful gardens and nature. Big cities will not exist anymore, because they are not in tune with nature.

As for the health industry, hospitals and pharmacies will not exist anymore. They will be replaced by large Healing Centers which will have Med Beds, natural medicine produced there directly, treatments like massage, mineral pools and surrounded by beautiful gardens where the healing herbs will grow. Many healers will work on places like this using spiritual Healing methods. Every ailment will take a much shorter time to be healed – I would say a maximum of 3 months. Chemical pharmaceuticals will fall away.

New Earth will all be about Sacred Connections. Those who have a Sacred Partner (a twin flame) on Earth will know who it is and they will get together in a loving relationship. It will be the normal regular thing and these couples will serve as a role model for others how to build a unconditional, loving 5D connection without jealousy, control etc. Also the Union will not be about building a house together and having kids, but mostly about shining Love together and working also on a shared mission.

Those who have their twins on other planets, will travel to meet them there. Others will get together with soulmates or stay single. Painful karmic connections or connections based on lust or material gains will not exist anymore. Because the soul connection will be what matters. Many couples will not even live under the same roof together- but will prefer more freedom instead.

Also, there will be a possibility to open a channel- like the modern telephone- to other dimensions and to talk with loved ones passed away living there. Every connection will be possible. When people will get out in nature, they will naturally communicate telephatically with plants, animals and nature spirits. They will feel and see nature very deeply and will care for everything that lives on Earth. Animals will not be scared of humans anymore, and it will be possible to touch them, feed them and communicate – with every animal on Earth.

The Inner Earth- Agartha- will open ist doors for everybody who wants to visit it. Humans will also have the choice to live there. The residents of Inner Earth will share with us all their technologies and we will unite as one Earth Race.

Real democracy will be the norm on Earth, where people will decide whats best for the people- and everyone can have his/her expression in petitions and votings. All decisions will be based on the principles: Love, Connection and Harmony.

All human races will feel as One and there will be no separation anymore. Everyone will believe in one Creator being who created us all. 1000s of Gods, like in Hindu religion, will not be relevant or worshipped.

There will be also different days of celebrations. National days of celebrations existing only in certain countries, will not be needed anymore. They will be replaced by celebrations for the whole Earth: “ The Day of Peace”, “ First Contact Day” etc. Easter, Christmas or other celebrations will have no meaning anymore on New Earth.

Tourism and the whole hotel industry as we know it will also cease to exist. People will go to other countries to work on certain projects, meet soul family or do healing…. small retreats in the middle of nature will be there instead of large hotel buildings. At the end all the lies of the governments will be exposed. There will be only Truth and clear communication because of telepathy. Everyone can have an insight of previous lives through the Akashic library and will discover their true origin. There will be nothing hidden anymore, everything will come to the surface.

The word “ impossible” will be replaced by endless possibilities. People will live in full Health up to 500 years if they wish to. Life will be an endless joy instead of struggle for everyone. All humans will be equal. Law of Attraction will happen much faster on New Earth- by thinking of it the desired reality will appear very soon…. so in a short time, people will start living the life of their dreams.